Yalnızca gidişi olan tek bir yol var sanıyordu kadın,
öyle upuzun, dümdüz uzanan önünde.
Ayaklarına takılsa bile düşürmezdi onu hiçbir taş,
vazgeçmezdi, gözleri kapalı ilerlerdi
ezbere bildiği yoldan.
Geriye dönüp bakmasaydı, anlamayacaktı hiç
yürüdüğü yolun sapaklarla dolu olduğunu
ve bilmeyecekti bu yolun başka bir yol olduğunu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder